نسلی که طرفدار بازیافت، محصولات ارگانیک و زایمان طبیعی است، همچنین مایل است که پس از مرگ در کفنی ساده پیچیده شود و در تابوتی از جلبک‌های دریایی یا لفافی از قارچ‌های گوشتخوار پوشانده و به خاک سپره شود و بدین ترتیب کمترین آسیب را به محیط زیست وارد نماید. هر روز شمار بیشتری از طرفداران محیط زیست به این گروه که از "خاکسپاری سبز" حمایت می‌کنند، می‌پیوندند.

به باور اين افراد، انسان پس از مرگ هم نبايد براي محيط زيست مشكلي ايجاد كند و پيكر به خاك سپرده شده‌اش بايد هرچه سريع‌تر تجزيه شده و به چرخه محیط زیست برگردد تا به اين ترتيب گياهانی که بر مزارش كاشته شده از بقایای بدن او، مواد مورد نياز رشد خود را به دست آورند.

کاهش هزینه‌های خاکسپاری

کیت کالانیک، مدیر اجرایی شورای "خاکسپاری سبز" GBC در ایالت متحده آمریکا می‌گوید: «دلیل اصلی این طرح تلاش در جهت کاهش هزینه‌‌هاست. عدم استفاده از تابوت و سنگ قبر هزینه‌های خاکسپاری را که بین ۷ تا ۱۰ هزار دلار برآوردشده است تا حدود زیادی کاهش می‌دهد.»

گروه دیگری از طرفداران خاکسپاری سبز دلایل شخصی خود را برای این انتخاب دارند. کالانیک می‌گوید: «برخی از کشاورزان مایلند اجسادشان پس از مرگ بلافاصله به خاک و زمینی که خود و خانواده‌هایشان روی آن کشت و کار کرده‌اند بپیوندند و برخی افراد نیز می‌خواهند در مکانی ساده و بدون تشریفات به خاک سپرده شوند.»

روش‌های طبیعی خاک‌سپاری مردگان ایده تازه‌ای نیست. در انجیل، تورات و قران نیز از لزوم تماس جسد با خاک سخن به میان آمده است. در واقع ایده دفن اجساد با تابوت از زمان جنگ‌های داخلی آمریکا آغاز شده است. در آن دوره جسد سربازان را پیش از انتقال به‌وسیله کشتی‌های جهان‌پیما به قبرستان شهر زادگاهشان مومیایی می‌کردند.

با پیشرفت روش‌های مومیایی کردن اجساد، متصدیان خاکسپاری توانستند با حفظ ظاهر مردگان اجرای مراسم را به تاخیر بیندازند تا بستگان شخص متوفی از نقاط دور خود را برسانند و همچنین بدین طریق امکان فرستادن اجساد به همه نقاط جهان وجود داشت. کم کم صنعت مراقبت از مردگان شکل گرفت و بنگاه‌های خاکسپاری با ارائه خدمات گوناگون در این زمینه نوعی جدید از تجارت را به‌وجود آوردند.

دلایل زیست-محیطی

بدون شک انگیزه‌ی دیگر این طرح، صرف‌نظر ازهزینه‌های کلان خاکسپاری‌های مرسوم، نگرانی‌ نسبت به آسیب‌های زیست-محیطی است. هر ساله مقادیر زیادی ماده‌ای سمی به نام فرمالدئید وارد خاک می‌شود. به علاوه تابوت‌هایی از جنس چوب غیر قابل‌تجزیه که با قطع میلیون‌ها هکتار درخت جنگلی فراهم می‌آیند و نیز مقادیر زیادی بتن در خاک دفن می‌شود. این ضایعات که تجزیه‌شان قرن‌ها به طول می‌انجامد در حقیقت منابع ارزشمندی هستند که می‌توانند به جای دفن شدن در خاک استفاده‌های مفیدتری داشته باشند.

سوزاندن جسد که پیش از این تصور می‌شد بهترین روش برای دوستداران محیط زیست است عملا به دلیل استفاده از سوخت‌های فسیلی برای سوزاندن اجساد و نیز تولید مواد شیمیایی سمی چون مونوکسید کربن و جیوه که در اتمسفر آزاد می‌شود برای محیط زیست هزینه‌های سنگینی به دنبال دارد.

"رابرت پروت" یکی دیگر از مدیران شورای خاکسپاری سبز معتقد است که برتری این روش بر سوزاندن جسد این است که افراد بازمانده به لحاظ روحی به مراسم و آداب دفن نیاز دارند و این نوع خاکسپاری علاوه بر این که به آنها اجازه می‌دهد در مراسم دفن متوفی شرکت کنند، موجب می‌شود سهمی در حفاظت از محیط زیست داشته باشند.

روش‌های خلاقانه در خاکسپاری سبز

امروزه روش‌های ابتکارآمیزی برای خاکسپاری سبز پیشنهاد می‌شود: در فلوریدا شرکتی به نام "اترنال ریفز" خاکستر سوخته اجساد را با نوعی سیمان مصنوعی می‌آمیزد و آن را به شکل صخره در ‌می‌آورد و بدین ترتیب فرد متوفی به زیستگاه موجودات دریایی منتقل می‌‌شود.

روش دیگر استفاده از پوششی از جنس قارچ‌های گوشتخوار است که جسد را طی مدتی کوتاه به طببیعت باز‌ می‌گرداند.

در ایتالیا نیز روشی به نام "کپسولا موندی" پیشنهاد شده که در آن از غلاف‌های تجزیه‌پذیر به شکل تخم‌مرغی استفاده می‌شود که می‌توان خاکستر جسد را در آن قرار داد و سپس مانند بذر گیاه در خاک دفن کرد. بعد از مدتی گیاهی از درون آن ریشه می‌دواند و سر بیرون می‌آورد.

سنتیا بیل، مدیر موسسه خاکسپاری طبیعی در شهر یوجین در ایالت اورگن آمریکا می‌گوید خلاقیتی که در این روش‌ها ارائه می‌شود، نمایانگر میزان مقبولیت این طرح و پیشرفت‌های هر چه بیشتر آن در سال‌های آینده است.

نخستین جزیره جهان که کاملا با نیروی آب و باد نیرودهی می‌شود، معرفی شد.

 به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، خودکفایی در تولید نیروی برق آرزویی است که تمامی افراد دوستدار محیط زیست رؤیای آن را در سر می‌پرورانند و هم‌ اکنون این جزیره با تولید آب و برق خود، چنین رؤیایی را به واقعیت تبدیل کرده است.

 یک مزرعه بادی در اواخر ماه ژوئیه در El Hierro که کوچک‌ترین جزیره قناری اسپانیا است، افتتاح می‌شود. این جزیره با صخره‌ها و کوه‌های شیب‌دارش برای برداشت‌کردن باد ورودی از آن سوی ساحل اقیانوس اطلس در آفریقا بسیار ایده‌آل است.

 پنج توربین نصب‌شده در نوار شمال شرقی El Hierro دارای بازدهی کلی 11.5 مگاوات خواهند بود که این میزان برای تامین نیاز برق 10 هزار سکنه جزیره و همچنین کارخانه‌های آب شیرین‌کن آن کفایت می‌کند.

 گرچه جزایر دیگری در سراسر جهان با انرژی خورشیدی یا باد نیرودهی می‌شوند، کارشناسان بر این باورند این جزیره نخستین خشکی است که قادر به عرضه مداوم الکتریسیته با ترکیب‌کردن نیروی آب و باد و بدون اتصال به هیچ گونه شبکه الکتریسیته خارجی است.

 نیروی اضافی توربین‌های بادی برای پمپاژکردن آب شرب از مخزنی در نزدیکی بندر به مخزنی بزرگ‌تر در دهانه برخورد آتش‌نشانی منتقل می‌شود که این دهانه 700 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد.

 زمانی هم که هیچ بادی وجود ندارد، آب از طریق توربین‌ها برای تولید برق به مخزن پایین‌تری منتقل می‌شود.

 مقاماتی از دانمارک، ژاپن، هاوایی و اندونزی به این مزرعه بادی علاقه نشان داده‌اند. 

سالانه صدها میلیون بطری پلاستیکی برای آب و انواع نوشیدنی‌های دیگر تولید و در جهان به فروش می‌رسند. برای تولید این بطری‌ها نفت خام زیادی مصرف می‌شود. اما بعد از پایان نوشیدنی چه بر سر بطری می‌آید؟در سال‌های اخیر مصرف نوشیدنی بخصوص آب از طریق بطری‌های پلاستیکی یک بار مصرف در جهان افزایش شدیدی یافته است. سالانه صدها میلیون بطری پلاستیکی حاوی آب و انواع نوشیدنی‌های دیگر تولید و به فروش می‌رسند.

این بطری‌های پلاستیکی بخاطر قابلیت‌هایی چون "سبک و نشکن" بودن بسیار محبوب هستند. اما بعد از پایان نوشیدنی چه بر سر بطری می‌آید؟کسی که یک بطری پلاستیکی آب می‌خرد، بخش اعظم هزینه‌ای که پرداخت می‌کند، برای پلاستیک آن است. اما هزینه‌ای که محیط زیست برای این بطری می‌پردازد چقدر است؟ هزینه‌های تولید، پر کردن، برچسب‌زدن، حمل‌ونقل و انبارداری بطری‌ها بالا هستند.بخش اعظم بطری‌های پلاستیکی از "پلی اتلین ترفتالات" (PET) تولید می‌شوند که برای آن نیاز به نفت خام است. در روند تولید نفت خام، حمل و نقل و بالاخره پالایش آن مقدار زیادی گازهای گلخانه‌ای و سمی تولید و وارد اتمسفرمی‌شوند.نفت پالایش شده این‌بار به مقصد تولید کنندگان پلاستیک ترانسپورت می‌شود و در آن‌جا به پلاستیک خام  تبدیل می‌شود. تولید‌کنندگان بطری، پلاستیک خام را ذوب و "بطری نمونه" را تولید می‌کنند. سپس شرکت‌هایی که مسئول پرکردن بطری پلاستیکی هستند، برمبنای نیاز و شکلی که می‌خواهند داغ کرده و فرم می‌دهند.بعد از فرم گرفتن، بطری‌ها شسته و با آب معدنی پر و بعد از درب و برچسب گذاری وارد مرحله جعبه‌بندی شده و برای ترانسپورت آماده می‌شوند.امکان تولید بطری‌از "پلاستیک بیو" نیز وجود دارد. این پلاستیک از گیاهانی چون ذرت و نیشکر تولید می‌شود، به‌لحاط بیولوژیک قابل بازیافت است و می‌توان پس از مصرف، آن‌را به کمپوست تبدیل کرد. اما باید اشاره کرد که هر محصول "بیو" لزوما با طبیعت همخوانی ندارد. تولید بطری‌های پلاستیک بیو به مقدار زیادی آب و زمین‌‌های حاصلخیز کشاورزی نیاز دارند.برای حمل و نقل بطری‌ها نیاز به میلیون‌ها لیتر بنزین و گازوئیل است. براساس تحقیقات صورت گرفته در اروپا از هر ۴ بطری یک بطری بوسیله کامیون، قطار و یا کشتی از مرز یک کشور خارج و به کشور دیگر وارد شده است.براساس تخمین انستیتو پاسیفیک، برای تولید هربطری پلاستیکی سه برابر حجم خود بطری آب مصرف می‌شود. افزون براین برداشت آب توسط کارخانه‌های تولید آب معدنی می‌تواند به کاهش سطح آب زیرزمینی در آن منطقه منجر شود.تقریبا ۶۰ میلیون بطری پلاستیکی (اندکی بیش از ۵۰ درصد بطری‌های تولید شده) در اروپا بازیافت می‌شوند. بقیه بطری‌های تولید شده به زباله‌دانی‌ها روانه شده و یا در دامن طبیعت رها می‌شوند. صدها سال طول می‌کشد تا این بطری‌ها جذب طبیعت شوند. بطری‌های پلاستیکی اکنون تبدیل به عاملی برای آلودگی محیط زیست و تهدیدی جدی برای دریاها و اقیانوس‌ها شده‌‌اند.از چند سال پیش در آلمان سیستم " گرفتن گرویی" برای بطری‌های پلاستیکی ایجاد شده است.

مصرف‌کنندگان می‌توانند بعد از مصرف نوشیدنی، بطری‌ پلاستیکی خود را به فروشنده بازگردانند و مبلغ ۲۵ سنتی را که بابت آن پرداخته‌اند پس بگیرند. همه فروشندگان موظف به پس گرفتن بطری‌ها هستند.با این‌که در سال‌های گذشته مصرف آب و دیگر نوشیدنی‌ها در بطری‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف با افزایش شدیدی روبرو شده، اما هیچ طرحی برای جمع‌آوری و بازیافت آن‌ها وجود ندارد.عدم بازیافت مواد پلاستیکی به معضلی برای محیط‌‌زیست و طبیعت ایران تبدیل شده و به آلودگی بیش از پیش دامن زده است.آمریکا بزرگترین مصرف‌کننده بطری‌های پلاستکی است. اما اکنون چین نیز به رقیب سرسختی برای آمریکا در این زمینه تبدیل شده است. سالانه میلیاردها بطری پلاستیکی در چین تولید می‌شوند. این بطری‌ها پس از مصرف در انتظار "تولدی دوباره" هستند.

بطری‌های پلاستیکی بازیافت شده بعد از خرد و ذوب شدن به شرکت‌هایی فروخته می‌شوند که می‌توانند محصولاتی از این پلاستیک دوباره بدست آمده تولید کنند. یکی از پرفروش‌ترین این محصولات "پتوهایی" هستند که در عکس دیده می‌شوند.

2014 Deutsche Welle

- برای تولید روزنامه یکشنبه  هر هفته، 500،000 درختان باید قطع شود.

- بازیافت روزنامه نیویورک تایمزیکشنبه ها   75000 درخت را نجات دهد.

- اگر همه روزنامه های جهان بازیافت می شد، می توانست در حدود250،000،000 درخت را هر سال را نجات دهد!

- یک درخت قطع شده می تواند کاغذ مورد نیاز برای ساخت کیسه کاغذی خرید برای 700 نفر را برای یک فروشگاه تامین نماید که جالبتر اینکه کمتر از یک ساعت این میزان مصرف می گردد.براساس آن میزان کیسه های کاغذی مصرفی یکسال آمریکا برابر 60،500،000 کیسه می باشد.

- متوسط مصرف هر آمریکایی 7 درخت در سال است (کاغذ ،چوب و ...) که رقم  مصرف حدود 2000000000 درخت در سال برای آمریکارا می دهد.

- مقدار چوب و کاغذ  مصرفی ما (آمریکا)در هر سال به اندازه کافی برایگرم کردن   50،000،000 خانه به مدت 20 سال است.

- هر تن (2000 پوند)کاغذ بازیافت شده باعث نجات حدود 17 درخت می شود.این مقدار درخت قابلیت جذب250 پوند دی اکسید کربن را از هوا  در هر سال دارد.

- درگزارش سال 2005 آمده است که سطح جنگل های اولیه  در سطح جهانی 60000 کیلومتر مربع در هر سال (به اندازه ایرلند) کاهش می یابد.  توجه داشته باشید که با توجه به فقدان اطلاعات در دسترس از بسیاری از کشورها که نظارت درستی بر آمار قطع درختان خود ندارند  این اطلاعات ناقص می باشد و رقم واقعی بسیار بیشتر است.

جندی شاپور البرز 

دیماه 1392

یک کارشناس محیط زیست گفت: ما با بهای بسیار گران نابودی محیط طبیعی کشور قهرمان سد سازی شدیم، دنیای امروز به سد سازی پشت کرده است در حالی که کشور ما این فعالیت را به جد پیگیری و به آن افتخار می‌کند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، اسماعیل کهرم در همایش مدیریت بحران‌های شهری که در پژوهشگاه شاخص پژوه برگزار شد، در ابتدای سخنرانی خود توجه حاضران را به فیلمی که به تازگی به دستش رسیده بود جلب کرد. فیلمی که دریاچه ارومیه را در سال 1352 نشان می‌داد که تعدادی کارشناس برای حلقه گذاری فلامینگوها به منطقه رفته‌اند و خود او نیز یکی از این کارشناسان بود و بر روی انبوه آب و در میان سیل پرواز فلامینگوها در حال انجام عملیات حلقه گذاری بودند.

دریاچه ارومیه

به نوشته ایسنا، پس از پایان فیلم اسماعیل کهرم سخنرانی خود را آغاز و اظهار کرد: متاسفانه کشورهای عقب مانده و جهان سومی همیشه به دنبال ترین‌ها هستند و ما نیز متاسفانه در دام بلندترین و بزرگ‌ترین سدها افتاده‌ایم در حالی که این ترین‌ها در حال نابودی اکوسیستم‌ها و از بین بردن زندگی‌های انسانی و جانوری هستند.

 توانایی در خشک کردن پهنه عظیم ارومیه، بختگان، هامون، پریشان، نی‌ریز و گاوخونی یک افتخار است!

وی با بیان اینکه ما حتی برای "ترین" شدن دروغ می‌گوییم و بزرگ‌نمایی می‌کنیم، گفت: می‌خواهیم با ترین‌ها به کجا برسیم؟

دریاچه پریشان-عكاس: افشين عزيزي - لینک نوشتار

این کارشناس محیط زیست گفت: در سال 1352 بر روی دریاچه ارومیه 40 هزار فلامینگو پرواز می‌کردند و اگر امروز چشمانم اشک‌بار می‌شود به این دلیل است که من آن ارومیه را در ذهنم دارم، مگر می‌شود عمق 13 متری این دریاچه را فراموش کرد؟ کارشناسان در آن سال‌ها حتی در تصورات نمی‌توانستند خشک شدن این دریاچه ببیند.

کهرم ادامه داد: ارومیه، بختگان، هامون، پریشان، نی‌ریز و گاوخونی خشک می‌شود در حالی که حتی یک کارشناس هم تصور نمی‌کرد چنین اتفاقی بیافتد، اما ما خشک این آب‌ها را کردیم، این واقعا یک افتخار است که بتوانی این چنین پهنه عظیم آبی را خشک کنید! برخی مواقع من تصور می‌کنم ما یک رکورد در جهان ثبت کرده‌ایم در حالی که کارشناسان خارجی زمانی که دریاچه ارومیه را می‌بینند مدت‌ها در حیرت می‌مانند از اینکه چگونه آن دریاچه به چنین چیزی تبدیل شده است.

وی با بیان اینکه در مسوولان ترکیه دریاچه ارومیه را به عنوان یک درس عبرت به معاونان و وزرای خود نشان می‌دهند!، افزود: اینجا است که دل هر ایرانی می‌شکند و اشکش جاری می‌شود، چرا باید ما درس عبرت باشیم؟ چگونه توانستیم دریاچه‌ای با 167 کیلومتر طول و 37 تا 54 کیلومتر عرض را بخشکانیم؟ خشکی دریاچه ارومیه یعنی ما توانستیم پنج هزار مترمربع پهنه آبی را از آب خالی کنیم!

این مدرس دانشگاه مدعی شد: نماینده مردم ارومیه یعنی فردی که از دل منطقه وارد مجلس شده می‌گوید نمک دریاچه ارومیه باید خالی شود تا دریاچه زنده بماند! من گاهی دلم برای خودم می‌سوزد که چه نمایندگانی در مجلس نشسته‌اند، این فرد انگار در مورد استخر خانه‌اش صحبت می‌کند! اما من از اینجا به او می‌گویم آقای نماینده وسعت دریاچه ارومیه به اندازه چند کشور اروپایی است و من با عدد و رقم ثابت می‌کنم که چه به سر نگین فیروزه‌ای ایران آمده است.

کهرم اضافه کرد: خشک شدن ارومیه، پریشان، هامون، دشت ارژن، گاوخونی و کاهش وسعت تالاب انزلی از 21 هزار هکتار به هفت هزار هکتار هیچ ارتباطی به گرمایش جهانی ندارد، این یک توجیه است سوء مدیریتی ما را نابود کرده است، گرمایش جهانی فقط در کشور ایران نیست، لطفا سری به کشورهای همسایه و کشورهای دیگر دنیا بزنید آن هم با این پدیده رو به رو هستند اما دریاچه‌ای از آن‌ها نابود نشده است.

وی با اشاره به اینکه میزان نمک در دریاچه ارومیه بیش از حد اشباع شده است، تصریح کرد: اگر بالای سر این دریاچه بایستید حرکت کریستال‌های نمک را به راحتی می‌توان مشاهده کرد در حالی که نمک خاصیت چسبندگی بالایی دارد. حالا ببینید که چه به سر پرنده‌ها می‌آید. من چند ماه پیش پرنده‌ای به نام «کشیم» را که هم پرواز می‌کند و هم بر روی آب سر می‌خورد را در دریاچه ارومیه گرفتم در حالی که نمک اجازه هیچ حرکتی به او نمی‌داد، زمانی که با آب شستمش و وزن اصلی خود را به دست آورد و شاداب شد در حالی که می‌دانستم فردا صبح دوباره در انبوه نمک غوطه‌ور می‌شود تا از گرسنگی جان دهد!

حشرات برخی از مناطق اروپا را بیش از گذشته اشغال کرده اند. مثل لایپزیک آلمان. دلیل اصلی آن سیلهای اواخر بهار در این مناطق است.

ایریس کروگر محققی است که برای یافتن جوابهای مشخص تر بدنش را نیز در اختیار حشرات گذاشته است. چرا که برای یافتن راهی مطمئن باید گونه های مختلف را شناخت و تنها راه این کار غافلگیری حشرات زنده است.

حشره شناس آلمانی می گوید: “از حشرات زیاد می گوییم و هراس داریم ولی آنها آنقدرها هم مضر نیستند و برای اکوسیستم مفیدند. باید حشرات را تحمل کنیم و با آنها کنار بیاییم. مطمئنا، بعد از سیل تعدادشان زیاد می شود اما بسرعت نیز کاهش می یابد و تنها باید آرامشمان را حفظ کنیم.”

در جنوب اتریش و درکنار رود مارچ دولت برای حشره زدایی از بی تی ای، حشره کشهای ارگانیک و طبیعی استفاده کرد.

بی تی ای که البته استفاده ازآن با مخالفت شدید سازمانهای حفاظت از محیط زیست همراه شد. چرا که به گفته این سازمانها، بی تی ای استفاده شده در مناطق دیگر اروپا برای محیط زیست و بیودیورسیته چالش برانگیز و مضر بوده است.

اما محقق ما همزمان در حال شکار حشرات زنده است. برای اینکار از یخهای کربنی استفاده می کند. در یک شبانه روز او موفق به شکار 1500 حشره زنده می شود.

هر کدام از حشرات باعث می شوند تا اطلس حشره شناسی کروگر کامل و کامل تر شود و انسانها نیز با انواع بیشتری از حشرات در سراسر جهان آشنا شوند. گفته می شود بیش از 3500 گونه حشره در جهان وجود دارد که 50 گونه آن در آلمان شناسایی شده اند.

euronews

پژوهشی تازه می‌گوید، وضعیت نابودی گونه‌ها بسیار وخیم است. اثرات سوء تخریب زادگاه‌ها و آلودگی محیط زیست در بسیاری از گونه‌ها ده‌ها سال بعد نمایان می‌شود. شمار گونه‌های در معرض خطر بسیار بیشتر از ارزیابی‌های پیشین است.در تاریخ کره زمین بارها دوره‌هایی از نابودی بزرگ گونه‌ها وجود داشته است. دلیل انقراض گونه‌ها گاه سقوط شهاب‌سنگ‌ها و گاه فعال شدن آتشفشان‌ها بوده است.بسیاری از کارشناسان با توجه به انقراض پرشتاب گونه‌ها در دوران کنونی از ششمین موج نابودی گسترده‌ی گونه‌های جانوری و گیاهی سخن می‌گویند.اما تفاوت این موج با موج‌های پیشین این است که این بار فعالیت‌های انسان موجب ناپدیدشدن موجودات کره زمین است.آلودگی محیط زیست نخستین علت نابودی گونه‌ها در دوران فعلی محسوب می‌شود. پس از آن تغییر زیست‌گاه‌های طبیعی در زمین‌های کشاورزی و پراکنده شدن حیوانات وحشی قرار می‌گیرند.

نگاهی به پژوهش جدید

بر اساس گزارش "اشپیگل آنلاین" آلمان، محققان برای داشتن درکی بهتر از این موضوع توسعه اقتصادی ۲۲ کشور اروپایی و تنوع زیستی این کشورها را مورد مطالعه قرار داد‌ند.به موجب گزارش منتشر در نشریه علمی Proceedings of the National Academy of Science انقراض گونه‌ها در دهه‌های آینده ممکن است افزایشی مشهود نشان دهد.طبق پژوهش جدید، بین ۲۰ تا ۴۰ درصد از گونه‌های موجود در کشورهای مورد بررسی، از جمله آلمان در حال حاضر در معرض خطر قرار دارند.تیم اشتفان دولینگر(Stefan Dullinger) از دانشگاه وین، فهرست‌های قرمز گونه‌های در معرض انقراض و سیر توسعه اقتصادی در این کشورها را در ابتدا، میانه و انتهای قرن بیستم مورد مطالعه قرار داد.در این بررسی، میزان تراکم جمعیت، وسعت بهره‌برداری از زمین و تولید ناخالص سرانه ملی این کشورها نیز مد نظر  قرار گرفت. 

رابطه توسعه اقتصادی و نابودی گونه‌ها

پژوهش دانشگاه وین نشان می‌دهد که میان انقراض گونه‌ها و توسعه اقتصادی رابطه‌ای مشهود برقرار است. برای نمونه با مطالعه سیر رشد اقتصادی در سال‌های ۱۹۰۰ یا ۱۹۵۰ می‌توان وضعیت گونه‌های در معرض خطر در حال حاضر (۲۰۱۳) را پیش‌بینی کرد که این ارزیابی با وضعیت واقعی گونه‌های در معرض خطر در شرایط فعلی مطابقت دارد.اشتفان دولینگر در توضیح تأثیر بلندمدت فعالیت‌های انسان بر انقراض گونه‌ها با اشاره به گیاهان زینتی، مانند گل سرخ آشفته (Ragged Robin) یا گلی به نام Succisa Pratensis می‌گوید: «این گونه‌ها که پراکندگی آنها قبلا بسیار زیاد بود در حال حاضر میزانشان بسیار کاهش یافته است، اگر چه که عواملی که باعث این کاهش شده مانند مصرف کودهای شیمیایی و کشیدن شبکه فاضلاب به ده‌ها سال پیش برمی‌گردد.»پژوهشگران تأکید می‌کنند، اثرات زیان‌بخش فعالیت‌های انسان حتی در مورد جانورانی با عمر کوتاه، مثل سنجاقک‌‌ها و ملخ‌ها نیز ده‌ها سال بعد روشن می‌شود.دولینگر خاطرنشان می‌سازد: «رد پای خطری که امروز گونه‌ها را تهدید می‌کند را باید در توسعه‌ اقتصادی که از ۱۰۰ سال پیش آغاز شده یافت.»به گفته او، دخالت شدیدی که امروزه در طبیعت صورت می‌‌گیرد، اثرات خود را ده‌ها سال بعد نشان خواهد داد. او نتیجه‌گیری می‌کند، بنابراین در مورد گونه‌های در معرض نابودی ارزیابی نادرستی صورت گرفته و شمار این گونه‌ها بسیار کمتر از میزان حقیقی تخمین زده شده است. 

خبرگزاری آلمان

متان گاز گلخانه ای است که 25 برابر از CO2قویتر می باشد(تاثیرات بر محیط زیست و اثر گلخانه ای)و در رسوبات وپوشش های یخی کره زمین بخصوص یخچالهای قطبها و سیبری بدام افتاده است.این پرمافراست (permafrost) مانند مهر وموم عمل کرده و مانع نشت این مقادیر عظیم گاز متان در محیط می گردد.

 جندی شاپور البرز .اردیبهشت 92

Photos courtesy of Zina Deretsky / National Science Foundation, Sergey Zimov, AP Photo / Nature, Katey Walter, Getty Images, and Buffalo News

مرگ هزاران ماهی در تالاب  Rodrigo de Freitas در ریودوژانیرو بعد از افت شدید سطح اکسیژن در این تالاب بدلیل آلودگی.بیش از 65 تن ماهی مرده از این تالاب جمع آوری گردید.(میزبان المپیک 2016)

جندی شاپور البرز .اسفند 91

March 13, 2013. Photo By RICARDO MORAES / REUTERS

بیش از یک صد و چهل کشور جهان بر سر یک رشته تدابیر قانونی الزام آور برای کاهش آلودگی فلز جیوه در محیط زیست به توافق رسیده اند.هیات‌های حاضر در مقر سازمان ملل متحد در ژنو موافقت کردند که این مایع به شدت سمی را از بسیاری از محصولات خانگی مثل دماسنج‌های جیوه‎‌‌ای حذف کنند.کشورهای شرکت‌کننده در گفتگوهای برنامه محیط زیست سازمان ملل همچنین بر سر کاهش آلودگی جیوه در نیروگاه های برق و کارخانه های سیمان توافق کردند.بر اساس این توافق، صاحبان معادن کوچک طلا که از جیوه برای جداسازی طلا از سنگ معدن آن استفاده می کنند، نیز باید در مقابل این نوع آلودگی محافظت شوند.برنامه محیط زیست سازمان ملل گفته است اجرای این توافق ممکن است تا پنج سال طول بکشد.سازمان ملل اخیرا اعلام کرده که مصرف جیوه در تعدادی از کشورهای در حال توسعه، در حال افزایش است و این کشورها به شکلی روزافزون در معرض مخاطرات زیست محیطی و سلامتی ناشی از آن قرار دارند.جیوه از طریق یک رشته فرایندهای صنعتی از جمله تولیدات معدنی، فلزی و سیمانی و همچنین استفاده از سوخت های فسیلی در محیط پخش می‌شود.جیوه به مدت طولانی در محیط زیست باقی می‌ماند و از طریق هوا، آب، خاک و اندام‌های موجودات زنده در محیط منتشر و در فاصله‌های گسترده پخش می‌شود.سازمان بهداشت جهانی می‌گوید جیوه برای سلامتی انسان به شدت مضر است و به ویژه برای رشد جنین و نوزادان خطرناک است.به گفته این سازمان، استنشاق بخار جیوه به سیستم‌های عصبی، گوارشی، ایمنی، و همچنین به ریه و کلیه آسیب می‌زند و ممکن است کشنده باشد. سازمان بهداشت جهانی می‌گوید نمک‌های معدنی جیوه به پوست و چشم نیز آسیب می‌رساند.BBC WORLD

تهران هوایی آلوده دارد. این آلودگی هوا از تهران شهری ساخته‌است که کارشناسان معتقدند زندگی در آن برای انسان خطرآفرین است. کارشناسان بر این باورند که برای بهبود شاخص‌های کیفیت هوا در شهر تهران، شهرداری وظیفه دارد هم فضای سبز را گسترش دهد و هم از فضاهای موجود در برابر دست اندازی‌ها حمایت کند. اما به نظر می‌رسد شهرداری کمتر به این وظیفه خود توجه کرده و همه همت خود را صرف ساخت اتوبان کرده‌است.این در حالی است که در برخی از مواقع ساخت همین جاده‌ها نیز، قطع و مرگ درختان را به دنبال دارد. شهرداری که در بسیاری از مواقع اجازه قطع حتی یک درخت را به شهروندان تهران برای خانه سازی نمی‌دهد، گاهی به راحتی به سازمان‌های عریض و طویل اجازه می‌دهد که برای ساخت‌و‌سازهای خود، دسته‌های درختان را قطع کنند. به این ترتیب می‌توان گفت بدترین اتفاقی که ممکن است برای درختان شهر تهران بیفتد، این است که این درختان با مجوز شهرداری تهران قطع شوند، مجوزی که معلوم نیست قرار است چه کسی در این میان سود ببرد، شهر و مردم و یا اساسا خود شهرداری؟!

چند سالی است که مردم منطقه با هر زحمتی شده در مقابل هجمه‌ اداره‌ها و سازمان‌های مختلف دولتی ایستاده‌اند و از فضای سبز 30 ساله‌ای که محل استراحت و تفریحشان است، دفاع می‌کنند. نخستین حمله برای تخریب فضای سبز در سال 72 از سوی سازمانی دولتی اتفاق افتاد که با تجمع اعتراض‌آمیز شهروندان و اقدام شهرداری و نیروی انتظامی این طرح ناکام ماند. اما این حمله منجر به قطع 74 اصله درخت شد. نکته قابل توجه در این باره این است که در سال 71 مدیرکل فضای سبز شهرداری تهران در نامه‌ای خطاب به شهردار وقت منطقه 2 شهرداری به دلیل کمبود فضای سبز در این منطقه، به شدت خواستار دریافت خسارت از کسانی شده‌بود که این درختان را قطع کرده‌اند اما اکنون مسئولان شهرداری نه تنها در برابر تلاش‌ها برای قطع درختان سکوت کرده‌اند، بلکه به نظر می‌رسد حتی مجوزهای لازم را نیز صادر کرده‌اند. مردم منطقه آخرین حمله برای نابودی درختان را نیز ناکام گذاشته‌اند، هرچند آسیب هایی دیده‌اند. اما تجربه ثابت کرده است که معمولا زور سازمان‌های دولتی به زور مردم می‌چربد.

نقل از سلامت نیوز 

درختان محله ایوانک در خطر

این بار نوبت مردم محله ایوانک شهرک قدس است که مرگ درختان را به نظاره بنشینند. در این منطقه درختانی 30 ساله هستند که محیطی آرام و فضایی دلنشین را برای ساکنان ایجاد می‌کنند. اما چندی است اهالی باخبر شده‌اند که قرار است یک سازمان با مجوز شهرداری تهران، این درختان را قطع کرده و به جای آن یک مجتمع مسکونی بسازد. اهالی پس از اطلاع از ماجرا به کارهای مختلف دست زدند تا این درختان را از مرگ نجات دهند، همسایه‌های سبزی که سال‌ها هوایی پاک را برای آنان به ارمغان می‌آوردند. مردم برای رسیدن به این هدف تجمع‌های مختلفی برگزار کردند، بنرهایی در اطراف محله نصب کردند و با نامه‌ها، استشهادها و ملاقات‌های مختلف این موضوع را به مسئولان شهرداری و دیگر سازمان‌های مسئول گوشزد کردند. اما این تلاش‌ها نه تنها کارساز نیفتاد، بلکه در آخرین تلاش‌های دست‌اندازان به طبیعت تهران، گروهی که معلوم نبود از کجا آمده‌اند، ناگهان به جان درختان منطقه افتادند. آنان وقتی مقاومت و تجمع مردم را دیدند، به مردم نیز حمله کردند که نتیجه آن زدوخورد میان اهالی و این عده و روانه بیمارستان‌شدن برخی از ساکنان منطقه بود.

اهالی قصد درگیری نداشتند

خانم احمدی که در این درگیری مجروح شده‌‌است، به «قانون» می‌گوید: صبح چهارشنبه گذشته افراد ناشناسی اقدام به حصارکشیدن در اطراف این زمین کردند که با اعتراض اهالی مواجه شدند. وی ادامه می‌دهد: به هیچ وجه اهالی قصد درگیری و نزاع نداشتند، بلکه فقط می‌خواستند از درختان محله خود محافظت کنند اما در کمال ناباوری این شرکت، در یک برنامه‌ریزی حساب شده و پیش‌بینی برخورد اهالی محل با حصارکشی، افرادی را استخدام کردند که این افراد به ضرب و شتم مردم پرداختند.

خانم احمدی اضافه می‌کند: در این درگیری چندین نفر زخمی شدند که بیشتر آنان خانم بودند. در میان آنان یک خانم مسن نیز بود. سوال من از مسئولان شهر تهران این است، آیا متولیان حفظ فضای سبز در تهران خوابند که شهروندان برای حفظ فضای سبز باید خون خود را بدهند و این چنین غرامت بدهند؟

هزینه فضای سبز را پرداخت کردیم

آقای محمدی از ساکنان دیگر منطقه نیز در این باره می‌گوید: 30 سال پیش هنگام خرید خانه هزینه‌های مربوط به فضای سبز و آموزشی پرداخت شده است، حتی در سندهای ثبت اسناد املاکی که مشرف به این فضای سبز هستند با شرح نوع اشراف ذکر شده است. وی ادامه می‌دهد: علاوه بر سند مدارکی موجود است که شهرداری و نیروی انتظامی بر فضای سبز بودن این منطقه گواهی می‌دهند.

طرح تفضیلی زیر تیغ

آقای سلیمی نیز در این باره می‌گوید: در طرح تفضیلی شهرداری تهران این منطقه فضای سبز بوده است. مطابق مدارکی که موجود است، عمر فضای سبز 30 سال تعیین شده است که در دفعات، این موضوع به تایید شهرداران وقت، کارشناسان محیط زیست و کلانتری محل رسیده است. با وجود اثبات و استحکام این اصل، چگونه و به چه دلیلی کمیسیون مربوط با اصلاح طرح تفضیلی جدید فضای سبز را نادیده گرفته و دستور به تغییر کاربری داده‌است؟

وی می افزاید: زمین‌های فاز 6 شهرک قدس زیر نظر بنیاد مستضعفان قرار دارد. اکنون سوال این است که این بنیاد در راستای کدام هدف حمایت از مستضعفان فضای سبز را به عنوان زمین بایر به مجمع جهانی اهل بیت واگذار کرده‌است. تغییر کاربری و واگذاری این زمین به مجمع جهانی اهل بیت، شائبه استفاده از روابط ناصحیح اداری را به وجود می‌آورد.

آقای جعفری از ساکنان منطقه نیز معتقد‌است: چند روز پیش جلسه‌ای با شهردار منطقه برگزار شد، ایشان در این جلسه گفتند که به هیچ وجه مجوزی برای قطع درختان و تخریب فضای سبز و یا پروانه‌ای برای ساخت‌وساز صادر نشده‌است، این در حالیست که در مجوز پیمانکار این پروژه که وابسته به مجمع جهانی اهل بیت است، به آنان اجازه دیوارکشی، تجهیز کارگاه و تخلیه تجهیزات و صنایع در این زمین صادر شده است. نکته جالب این مجوز این است که از درختان به عنوان صنایع یاد شده‌است.

تلاش‌های چند ساله 

سبزپرس- گروه منابع طبيعي: رامین اخلومدی: در خبر ها دیدم آمده بود : " در پی شکایت اداره کل حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس الهه موسوی روزنامه نگار گلستانی که مدتهاست در خصوص زیانبار بودن ساخت فرهنگسرای دفاع مقدس استان گلستان موضع گیری کرده است به دادگاه احضار میشود. خیلی تعجب کردم و متاسف شدم با خودش تماس گرفتم گفت منم شنیدم اما هنوز که خبری از احضاريه نیست ."

تعجب و تاسف از این بابت که عجب مشکلی شده این موضوع فهم دغدغه های یک فعال زیست محیطی که از قضا روزنامه نگار هم هست. براستی کی و در کجا موسوی درباره " زیانبار بودن ساخت فرهنگسرای دفاع مقدس" سخنی گفته  ، مطلبی نوشته و یا  بهر ترتیبی اقدامی کرده و موضعی گرفته است ؟! از کجا چنین چیزی را در آورده اند ؟! بنده اصلا با بحث جنگل ناهارخوران وپروژه اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس کاری ندارم. چه اینکه خبردار شدم دادستان محترم هم فرموده اگر کسی در اینباره چیزی بنویسد با او برخورد می کنیم.  خب منم که سرم درد نمی کند در این باره چیزی بنویسم. پس  فعلا و در این مجال از خیرش می گذرم. اما عرض من این است اگر کسی که در عرصه ای مثل محیط زیست فعالیت می کند و دغدغه هایش هم منحصر به آن حوزه  است چرا در پاسخ به دغدغه هایش از داغ و درفش و تهدید و احضار سخن به میان آوریم ؟ چرا متشبث به هر تهمتی به او می شویم ؟  بدون تردید زور او از هر جهت کمتر از زور کسانیست که الان خیلی از او  دلخورند. دسترسی آنان هم به مطبوعات  و رسانه ها بیشتر است و می توانند به خوبی موضوع و پروژه خویش را توضیح دهند و توجیهات کارخود را بیان کنند. اما وقتی به جای استفاده از این روش منطقی، متوسل به روش های دیگری می شوند آیا این به جز آنکه نشان دهنده ضعف شان در ادله و توجیهات کافی و قانع کننده باشد دلیل دیگری هم دارد؟سید ابوالحسن میرکریمی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان گلستان طی اظهار نظری گفته اند :" ما در این مدت کل اخبار کذب منتشر شده در فضای رسانه های استانی، کشوری، سایتها و خبرگزاری های داخلی و خارجی را رصد کرده و پس از تجزیه و تحلیل آنها دریافتیم برخی مخالفت ها از روی ناآگاهی و عدم توجیه طرح بوده که الحمدلله پس از توجیه، این دسته به جمع موافقان پیوستند. اما برخی از مخالفین پس از ماه ها سعه صدر این اداره کل و جوابدهی شفاف به نشریات و خبرگزاری ها ، گویا قصد ندارند بپذیرند که این پروژه ملی بوده و اجماع کشوری و استانی نهادها و سازمان ها و مطالبه مردمی پشت سر آن نهفته است. لذا ما  بر آن شدیم تا از سردبیر نشریه سلیم (الهه موسوی) که در این مدت از هر روزنه ای علیه ما تاخته و فرهنگ دفاع مقدس و عملکرد برخی نهادها را زیر سوال برده و در لوای دروغ بزرگ تخریب جنگل دل مخالفین نظام را شاد کرده نزد مراجع قضایی شکایت کرده و احقاق حق نماییم ."خب این کار خوبی بوده که توضیح داده اند و برخی ها هم در اثر توضیحات ایشان قانع شده اند. اما اگر کسی از ان توضیحات قانع نشد آیا درست است كه  او را متهم به سوء نیت کنیم و بدتر از این، او را متهم به زیر سئوال بردن فرهنگ دفاع مقدس  و برخی نهاد ها کنیم؟! باید به این برادر عزیز گفت اگر فردی متشرع هستید که حتما هستید این نحوه اتهام زدن از جهت شریعت درست نیست و اگر فردی قانونمدار و حقوقی هستید که حتما هستید باز هم این نحوه اتهام زنی کاری غیر حقوقی است . برادر من !   صورت موضوع  روشن است همانطور که خودتان هم گفتید مسئله این است كه عده ای از سخن شما قانع شده و عده دیگری از جمله موسوی هم قانع نشده اند. از آن کسان که قانع نشده اند اکثرا حرفشان را در خفا می زنند؛ اما در این میان موسوی  به دلیل دغدغه های زیست محیطی اش  آن را به صراحت بیان می کند. آیا  در مواجهه با قانع نشدن او خدای نکرده برای بیان استدلال و ادله کم اورده که متوسل به اتهام زدن و شکایت و دادگاه و از این حرفها  بشویم ؟ اگر سخن نادرستي میگویم بفرمائید .  می خواهم از منظری دیگر هم به غیر دقیق  و نادرست بودن ادعای جناب میرکریمی اشاره کنم.  سابقه فعالیت الهه موسوی و دغدغه هایش  در حوزه مسائل زیست محیطی نشان دهنده آن است كه  وی فقط و فقط مسئله اش محيط زيست است. او  را حتی با سیاست و فرهنگ و ... هم چندان کاری نیست. در همین منطقه خودمان ( استان گلستان )  او هفت سال پيش معترض  احداث جاده جنگل ابر بود؛ زماني كه كمتر كسي نام اين جاده و جنگل ارزشمند را شنيده بود.  و نیز در گذشته تر معترض ساخت مجتمع پتروشیمی استان  و یا بی توجهی به موضوع تالاب های بین المللی گلستان . همچنين انتقال آب چشمه های قطری از گلستان به سمنان ، بحران های زیست محیطی شهر گرگان، ساخت و ساز بی رویه در زیارت و تخريب منابع طبيعي آن منطقه، مشكلات محيط زيستي كارخانه سيمان گاليكش، رانش در تپه های زیبا شهر گرگان، موضوع طغیان رودخانه ها و همچنین موضوع سیل و بی توجهی به عوامل آن، تخریب آشوراده از طریق پروژه های گردشگري که توجیه پذیر نیستند، پسماندهای کشاورزی، کشاورزی ارگانیک، سدسازی بی رویه و غيراصولي  در کشور و استان،  ضرورت ممانعت از تخریب منطقه حفاظت شده جهان نما و ....  همه و همه در سوابق دغدغه ها و فعالیت های زیست محیطی او در استان گلستان اوست.وهمچنین در سطح ملی هم در سابقه فعالیت موسوی  موضوعات متعددی را می توان برشمرد  که بطور جدی به آن پرداخته و پیگیرشان بوده است  مثل: سیاست های غلط منابع طبیعی در حوزه جنگل های شمال ، بهره بردای غیر اصولی کارخانه های نئوپان در استان های شمالی از چوب جنگل های شمال بدون لحاظ جريان هاي سياسي و جناحي، زباله های بیمارستانی ، مشکلات محیط بان ها ، تخلفات كارخانه سیمان آبیک قزوین، نا آمن بودن هواپیماهای جایروپلند ( هواپیمای تک نفره که جهت محیط زیست تهیه شده بود و بالاخره نيز در حين پرواز منفجر شد. )، اتوبان تهران – شمال، برنج های آلوده هندی، واردات محصولات تراریخته ( دستکاری ژنتیک شده )، پارک ملی سرخه حصار؛ منطقه حفاظت شده جاجرود ، لاک پشت های دریایی ، جهانگردان زیست محیطی، آمایش سرزمین، انرژی خورشیدی، آلودگی هوای تهران و..... امثالهم که تنها بخشی از فعالیت های زیست محیطی الهه موسوی محسوب می شود. از همه اینها گذشته او خبرنگار برگزیده جایزه زیست محیطی دکتر تقی ابتکار در سال 86 هم هست و یکسال بعد  از ان یعنی در سال 87   مسئولیت سردبیری اولین خبرگزاری زیست محیطی ایران   هم به او واگذار شد. موسوي خبرنگاري است كه علاوه بر تحصيل دانشگاهي در رشته روزنامه نگاري بارها و بارها مورد تجليل نهادهاي مردمي حوزه محيط زيست و حتي مديران دولتي قرار گرفته است.  بماند از انکه به عنوان یک زن هم اهمیت و ارزش فعالیت او در این حوزه  به خودی خود مضاعف می شود. بااین اوصاف  تا جایی که بنده اطلاع دارم درباره هیچکدام از آن همه فعالیت ها  در دو دهه گذشته که سخت هم پیگیرشان  بود هیچ نهادی به ایشان اتهام  زیر سئوال بردن دفاع مقدس و نهادهای خاص و یا سوء نیت را وارد نساخت؛ بلکه برخی از آن پرونده ها حتی اگر حاد هم شد اما بلاخره ایشان مسئولیت خود را انجام داد و کسانی هم اگر پاسخی داشتند  ارائه دادند و موضوع به نحوی ختم شد .برادر گرامي! در دين اسلام كه دين مهر و انصاف و برادري است جرم قانع نشدن این نیست که فرد را تهدید به شکایت و یا داغ و درفش کنیم و یا به او اتهام های نچسب وارد سازیم کما اینکه ده ها شاهد مثال می توان آورد از اینکه به فرض علیرغم توضیحاتی که وزرای جناب رئیس جمهور محترم درباره حوزه مسئولیت خود  می دهند ، بسیاری از نمایندگان مجلس و یا نخبگان جناح های سیاسی درون نظام هم  قانع نمی شوند و بلعکس . اما در این میان قرار نیست کسی به دیگری اتهام های شدید و غلیظ وارد سازد  و یا چون قانع نمی شوند نیت و صداقت انها را زیر سئوال ببرد و به جرم قانع نشدن خود را مجاز به هر اقدامی علیه ان فرد بداند.  نکند خدای ناکرده چون یک زن  فعال حوزه محیط زیست به نام الهه موسوی که دیوارش از همه جا کوتاه تر است  و در این موضوع مورد مناقشه  قانع نشده و از نظر ما زبان درازی کرده بخواهیم برای از میدان به در کردنش هر اتهامی را به او وارد سازیم تا این گونه حساب کار، دستش بیاید و دیگر از این ایستادگی ها(بخوانید غلطها)  نکند؟! دور باد اگر چنین چیزی باشد که در شان هیچ کدام از طرفین هم نیست. موسوی تنها یک عقیده داشته  که از آن دفاع کرده و ان را هم انتشار داده. او معتقد بوده و هست که فلان تاسیسات بنا بدلایلی که بارها ذکر کرده مناسبتر آن است که در خارج از جنگل احداث شود. او هرگز با اصل ساخت موزه  هم مخالف  نبوده و نيست ( حتی اگر طرحی ملی هم نباشد و صرفا منطقه ای و استانی باشد)  بلکه  تنها با مكان احداث آن مخالفت كرده است . خيلي هاي ديگر هم همين عقيده را دارند.  داشتن چنین عقیده ای و حتی انتشار آن جرم نیست. می توان با عقیده اش از طریق ارائه عقیده در رسانه های جمعی و حتی مناظره و گفت وگو مواجه شد. و در اینباره از نظرات کارشناسی و حقوقی هم مدد جست.  مگر این فعال زیست محیطی از چه عده و امکاناتی و یا دلایل و مستنداتی  برخوردار است که  قادر است اذهان را به انحراف کشاند و یا بشوراند و مشوش سازد ؟ امکانات  و قدرت  نهادی نظیر اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس از هر جهت  صدها ها برابر بیشتر از امکانات امثال اوست برای انکه به جای مواجه خدا پسندانه و منطقی به شکایت و تهدید و .... روی اورند.

 علف کش عبارت است از مواد شیمیایی در نظر گرفته شده برای نابودکردن پوشش گیاهی (گیاهان غیر اقتصادی و مضر برای صنعت کشاورزی).  اکثریت قریب به اتفاق این علف کش های غیر انتخابی بوده و در عملکرد خود ، ممکن است باعث  پیامدهای نامطلوب زیست محیطی گسترده ای را بوجود آورند. این نتایج نه تنها شامل مرگ ارگانیسم ها بلکه شامل اثرات جهش زا  و سرطان زا یی است که بر روی حیوانات و گیاهان دارد.

علف کش استفاده گسترده ای برای کشاورزی،  گلف، گذر گاهها، مناطق مسکونی و زمینهای دیگر دارند. اولین علف کش ها، مواد شیمیایی غیر آلی بودند، هر چند علف کش های جدید توسط ترکیبات آلی تحت سلطه قرار گرفته اند. در حال حاضر، کاربرد وسیعی از علف کش هایشیمیایی وجود دارد، در ایالات متحده به تنهایی 480 میلیون کیلوگرم در سال از این مواد مصرف می گردد.

استفاده از علف کش بطور گسترده در1940s آغاز شده است و مسئول انقراض گونه های متعدد، از جملهپرندگان ،دوزیستان، ماهی و بندپایان تا کنون می باشد. در بسیاری از موارد، استفاده از علف کش یک عامل تشدید کننده جهت تخریب زیستگاه و به خطر افتادن گونههااست. علف کش ها دارای آثار ماندگار در محیطزیست میباشند به این معنی که، با حفظ سمیت خود  برای چند دهه  در خاک باقی می مانند؛ علاوه بر این، برخی از علف کش ها به شدت محلول هستند، به طوری که آنها ممکن است وارد سیستم های آبی شده ، که در اینحالت اثرات غیر انتخابی کشنده می تواند رخ دهد .علف کش ها غالبا دستخوش تغییر شیمیاییپس از آزادی در محیط زیست گردیده؛  کهدر برخی موارد، تغییر مواد شیمیایی ممکن است اثرات سمی بر گیاهان و حیوانات داشته باشند. استفاده از علف کش ها به برخی بیماری های انسانی ، مرگ و میر، تولید مثل و غدد درون ریز  مرتبط است.

گرچه علف کش ها برای موجودات زنده گیاهی خاص در نظر گرفتهشده، نتیجه نهایی استفاده از آنها تجمع در میزان بسیار زیاد درمحیط زیست (به عنوان مثال، خاک، آبزیان، سیستم های زنده واتمسفر) است. این اثرات توسط پدیده زیر تقویت شدهاست: (الف) حلالیت بالا دربسیاری از دسته های علف کش ها، (ب)ورود غلظت بالایی ازعلف کش ها  به زنجیره غذایی و  متمرکز شدن در چربی ها و انتقال به  گونه های بالاتردر زنجیره غذایی (ج) ثبات و ماندگاری بسیاری از علف کش ها و تغییر فرم شیمیایی به متابولیت های دیگر مضر پس از اقامت در خاکبرای آب ، گیاهان و جانوران.در آبهای سطحی جهان  آترازین و   2,4D در همه جا، حتیدر کشورهای غربی و توسعه یافته که به طور کلی معیارهای کیفیت آبدقیق رعایت می گرددوجود دارند.آترازین  برای بیشتر گونه های ماهی ها در غلظتیک در هر یک میلیارد  (درآب )سمی است. برای درک بزرگی  تجمع این مواد در اقیانوس ها، باید توجه داشته باشید که در یک ماه 650 متریک تن(metric tons )علف کش  فقط به خلیج مکزیک تخلیه می گردد. (ادامه دارد)

C Michael Hogan (Lead Author);Sidney Draggan (Topic Editor) Herbicide